Muzyka wywodząca się z punk rocka, ale punk rockiem nie będąca. Podstawową różnicą między emo a muzyką meneli z irokezami jest to, że wszystkie piosenki emo są pisane na jednych i tych samych skalach. Inną cechą tego gatunku muzyki jest identyczna tematyka wszystkich utworów: jest to smutek i niezrozumienie przez świat.

Najbardziej klasyczni wykonawcy emo to Nation of Ulysses, Heroin i Funeral Diner. Mniej klasyczni to na przykład My Chemical Romance i Lostprophets (ewentualnie Fall Out Boy). Są też wykonawcy zupełnie nie emo, którzy nie wiedzą, co to znaczy być prawdziwie smutnym i odrzuconym, aczkolwiek wyglądają (AFI) lub brzmią (Panic! At the disco) jakby wiedzieli.

A jeśli chodzi o kogoś kto tego słucha?

Nowomodna subkultura, do której należy głównie nastoletnia młodzież w wieku od 12 do 20 lat. Starsze wyjątki w postaci członków zespołów grających emo to ci, którzy poczuli łatwy hajs i nie dadzą się zerwać od koryta.